Lieve, lieve Lara

We hebben vier honden, zoals je weet. Drie jonge honden en één oude hond: ons Lara.

Lara is nu dertien jaar en bejaard... Dat zie je eraan: Lara slaapt veel, ze laat stinkende winden en maakt lange uitgerekt knorgeluiden als ze geniet. Ze stapt altijd zeer rustig, op haar gemakske door de tuin, terwijl de anderen haar voorbij sprinten... Maar versleten is Lara nog niet!

Elke morgen heeft ze haar klein speelmomentje met Frodo, al wordt dat wel steeds korter. Ze gaat zeer trouw mee naar de dieren en waar ik ben in de tuin... daar is Lara ook! Werk ik uren in de serre, dan ligt Lara uren aan de serre; werk ik in de moestuin, dan ligt Lara daar. Als ik veel over en weer loop... dan loopt (of gaat) ze mee over en weer. Zo traag weliswaar dat ik vaak al op de terugweg ben als zij nog op de heenweg is.

Bij elk feestje stapt Lara wel een snaar achter. Ze houdt eraan om toch even dag te zeggen tegen de kinderen. En als er scholen op bezoek komen, legt ze zich aan de keuken, waar ze zich nog altijd met veel plezier laat knuffelen en aaien door de kindjes! Ze vertroetelen haar en geven haar lieve namen, zoals Goudlokje of Ijsbeertje...

Lara komt ook nog elke avond de trap op, om naast mijn bed in slaap te vallen. Ik aai haar dan enkele minuutjes (alleen hondenliefhebbers weten hoe rustgevend dit is) en dan valt ze (werkelijk met een zware plof) neer. Ze kreunt nog eens goed van genot en gaat slapen (met veel gesnurk).