Honden en egels

Honden, in elk geval toch onze honden, houden niet van egels. Lara kon vroeger uren zitten blaffen bij een egel die ze ontdekt had in de tuin. Ze raakte het beestje niet aan, maar was er ook niet weg te krijgen.

Leon gaat er dan weer op haar manier mee om: ze speelt ermee en ook zij is moeilijk weg te krijgen bij een egel. Je moet haar dan echt weg trekken, want zoals je kan vermoeden speelt Leon nogal bruut en dat zou de egel slecht kunnen bekomen...

We hebben ook dit jaar weer verschillende keren egels opgemerkt in onze tuin. Gelukkig, het zou straf zijn dat er in onze tuin met al zijn sprokkel-bosjes, houtstapels en vele slakken geen egels zouden wonen!

Als je er over nadenkt, is de egel toch een heel speciaal dier in onze gewesten. Echt zoiets helemaal anders dan andere dieren: het zou eerder een exotisch dier kunnen zijn.

Bij het observeren van egels hebben we in de loop der jaren enkele vaststellingen gedaan: ze kunnen snel lopen! Ik zag er eens één lopen en dacht dat het een muskusrat was. Ik had nooit gedacht dat ook een egel een redelijke snelheid kon halen. Egels kunnen ook een beetje klimmen. Neen, we hebben nog geen egel in een boom zien klimmen, maar ooit was er eens een egel in een vuilbak gekropen en die was toch wel 75 cm hoog! Ze hebben scherpe nageltjes en daardoor kunnen ze blijkbaar wel ergens naar boven raken.

Het strafste wat we ooit vastgesteld hebben is dat egels snurken, en niet zomaar een beetje...! Toen we ooit te voet van een feestje kwamen, dachten we dat er een dronken feestganger in de berm lag te slapen. We hoorden een enorm gesnurk, echt typisch voor een dronken iemand! Tot onze grote verbazing vonden we niemand, maar het gesnurk leidde ons regelrecht naar een egel die lag te dutten in de graskant...