Ons 'moeras'

Toen we jaren geleden onze bouwgrond kochten, wees de vader van Jef ons erop dat we het gedeelte naast de spoorweg zeker niet mochten kopen. Het was een wak, een plaats die zolang hij wist onder water kwam te staan in de winter...

Wij gehoorzamen zelden en kochten het stuk toch. Wel, we hebben er al veel plezier aan beleefd. Afhankelijk van het weer staat het stuk de helft tot driekwart van het jaar onder water. Wij vinden dat geen probleem: het wemelt er dan van eenden en waterkiekens en soms logeren er zelfs ganzenkoppels die op doorreis zijn: zij blijven meestal enkele dagen.

Het 'nat gedeelte' is ook gedeeltelijk een bosje: een wilgenbosje. René, de man die het stuk land vroeger bewerkte, plantte er regelmatig wilgen om zo te kunnen beschikken over "steunstokken" voor zijn erwten. Enkele wilgen zijn uitgegroeid tot reusachtige bomen. Zelf plantten we er een treurwilg, die mag aan een waterkant niet ontbreken.

In de zomer groeit er toch nog gras op dit stuk en niet alleen gras, ook heel veel wilde moerasachtige planten komen er jaarlijks terug: zéér mooi om te zien, vaak een echte kleurenpracht.

En als het echt koud is en lang vriest in de winter, dan kunnen we schaatsen. Dat is nog maar één keer gebeurd: echte winters bestaan niet meer... Spijtig!