Timon en Pumba, oh neen: Luna

Vroeger hadden we drie katten: Dikkie (nogal dik), Moesje (moederpoes) en Mitteke (zwarte Mit). Over hen kan ik boeken schrijven..., maar helaas: ze zijn er niet meer. Onder deze katten en ook met ons Lara bestond er een gewapende vrede: ze dulden mekaar, maar dat was het dan ook.

Toen Lara terug alleen was, durfden we geen nieuwe kat in huis te halen. Lara was razend op alle katten die zich in onze tuin waagden... Maar toen Silke en Kenny op kot gingen, merkten ze al snel dat zij er niet konden leven zonder dier... Ze adopteerden Luna uit het asiel. Toen Silke en Kenny enkele jaren later terug naar huis kwamen, hadden we daardoor plots terug een kat.

Luna is een typische, rosse huiskat... 'Zagen' dat die kan! Als ze buiten zit, wil ze binnen. Als ze binnen zit, wil ze buiten. Ze heeft altijd honger en gaat op de propere was liggen. Maar ze is echt zo lief en wat is er rustgevender dan een poes die languit in de zon ligt te spinnen...?

En dan kwam Timon: niks van een gewone huiskat... Timon is de gekste kat ooit: als hij op de zetelleuning slaapt, valt hij eraf. Hij zit vaak op zijn achterste. Hij kan niet springen, niet klimmen en hij loopt als een paard. Timon lijkt zich ook wat te vergissen, het lijkt wel alsof hij denkt dat hij een hond is: hij jaagt achter Luna en wast de andere honden. Eigenlijk hebben we 5 honden en 1 kat...!