KOEKOEK(SKLOK)

Lang geleden... in de mooie jaren '70 hadden tante Gaby en nonkel Aloïs een koekoeksklok. In de mooie jaren '70 toen wij nog kinderen waren was dat heel spectaculair: een wonder van techniek! Telkens als het uur naderde, gingen we met alle neven en nichtjes voor de klok zitten... in spanning wachten... Zou het vogeltje weer komen? Zou het nooit eens een uur overslaan? Neen hoor, elk uur kwam het vogeltje! Voor ons had het iets magisch...

Deze herinnering kwam vandaag in mij op toen ik de koekoek voor de eerste keer dit seizoen hoorde. Heeft hij ook gewacht op beter weer? In ieder geval, het is zo'n mooi en zacht geluid, de koekoek die roept in de verte. Een mens wordt er gelukkig van. Maar wie er niet gelukkig van wordt, zijn de andere vogels in de tuin... Het is te zeggen: ze weten het niet, maar de koekoek heeft een geheim...

De koekoek vliegt snel in het nest van een andere vogel (als die even weg is). Ze legt dan een eitje en verdwijnt binnen de 16 seconden. Het vrouwtje dat terugkeert naar haar nest heeft niets door en als ze haar kleintjes opvoedt, voedt ze het kleine koekoekje mee op. Dat is toch niet zo erg, zul je denken...

Wel, het koekoeksjong dat uit het valse eitje komt, is ook niet erg sympathiek. Het komt meestal eerder uit dan de andere kleine vogeltjes en in plaats van blij te wachten op broers en zusjes, werkt hij met zijn kleine vleugeltjes de andere eitjes uit het nest. Ze vallen... op de grond... stuk!

Een koekoek hoor je wel, maar je ziet hem niet. De enige koekoek die ik ooit zag, was die van tante Gaby en nonkel Aloïs !