Een kinderboerderij lag voor de hand... 

 

Toen mijn man en ik een vijfentwintigtal jaren geleden op zoek gingen naar een bouwgrond, wilden we absoluut een grond met daarachter een groot stuk open veld. "Ga je koeien houden?" vroeg de notaris. We konden er niet op antwoorden; we wisten niet wat we met het stuk grond zouden doen. Eén ding wisten we wel: als we kinderen kregen, zouden deze in de velden moeten kunnen spelen, zoals wij dat 40 jaar geleden nog konden. 

 

Zo zag het kinderleven er in de jaren 70 op "den buiten" toch uit: spelen in de velden, met alle kinderen van de buurt. Kampen maken, boomhutten bouwen, kamperen met zelf gemaakte tenten, schieten met pijl en boog maar nooit iets raken (gelukkig). Soms zelfs een vuurtje stoken, tot grote boosheid van onze ouders en met een serieuze straf als gevolg: binnen blijven!

 

In de 21ste eeuw zie je dat niet meer op "den buiten". Ook hier zitten de kinderen voor hun televisie of Ipad. Zich vuil maken, in de beek vallen, helemaal onder de modder thuiskomen... Het is verleden tijd! 

 

Wij wilden dat onze kinderen deze ietwat wilde, 'pipi-langkous-achtige' kindertijd toch nog zouden kunnen meemaken. 

 

Vandaar de aankoop van dat groot stuk grond. 

 

Eigenlijk was het vooral "de schuld" van onze dochter Silke dat we met een kinderboerderij begonnen... Silke had van kleins af aan maar één grote wens: een hondje... Pech, want mama was een absolute kattenliefhebber en ook papa hield niet van honden. Om "het gezaag" wat te temperen kreeg Silke al vlug konijntjes en kippen én cavia's. Voor haar eerste communie vroeg ze... een hondje, maar ze kreeg twee schaapjes én twee geitjes én twee ezeltjes... De dierentuin groeide aan, maar een hond, nee, die zou er nooit komen! 

 

Omdat we zoveel dieren hadden, kwam het klasje van Silke elk jaar op bezoek: kijken naar de dieren. De juffen konden er niet bij waarom we niets meer deden met deze prachtige locatie: veel dieren, veel gras, schaduw en mooie speelgelegenheden... Jef en ik waren immers doe-het-zelvers die een grote speeltoren en speelhuisje gebouwd hadden voor de kinderen. Stilletjes aan begon het idee te groeien: een kinderboerderij... Het duurde nog een tijdje voor alle paperassen in orde waren, maar op 1 april 2005 openden we de kinderboerderij. 

 

Mijn schoonzus maakte een mooie website en verder maakten we reclame via folders. De openingsdag was een kleine teleurstelling: er kwam 1 gezin met 2 kinderen. Ze keken wat rond en na een tijdje vertrokken ze terug... Zou ons project wel slagen? 

 

Enkele weken later hadden we ons eerste verjaardagsfeestje. Alles verliep prima: het was een zonnige dag en de kinderen amuseerden zich! Spijtig genoeg reed ik met onze auto tegen de auto van de ouders van de feestvierder... Gelukkig reageerden deze mensen heel vriendelijk, maar het leek toch eerder op een valse start. 

 

Veel weet ik niet meer van dat beginjaar, alleen dit nog: we hadden nu zoveel dieren en we leefden eigenlijk een half jaar buiten in onze tuin... Waarom dan toch geen hond kopen? Zo kwam Lara er: mijn grootste schat! 

 

We zijn nu elf jaar verder. De kinderboerderij is ons leven geworden: we zijn open van maart tot november en de rest van het jaar werken we om de tuin te onderhouden en te verbeteren. 

 

Wie zijn wij? Mezelf heb ik al voorgesteld. Mijn man is Jef: hij geeft les in TSM Mechelen, maar hij neemt ook heel veel werk van de kinderboerderij op zich. Hij is een uitstekend doe-het-zelver (mag ik wel zeggen). Hij leidt de feestjes en geeft rondleidingen voor de scholen. 

 

Silke is onze dochter. Zij studeert voor kleuterjuf. De passie voor kleuters kreeg ze zeker mee op de boerderij. Van kleins af aan stond zij al in voor de verzorging van haar dieren en door haar papa te helpen kan ze ondertussen ook aardig wat klussen. 

 

Kenny is de vriend van Silke. Hij studeert digital arts and entertainment maar is ook een grote aanwinst voor de boerderij: Kenny is zeer handig en neemt heel veel taken op zich. Ook hij geeft rondleidingen voor de scholen. Silke en Kenny zijn nu zowat de "denktank" voor de boerderij: zij komen met nieuwe ideeën en werken die ook mee uit.

 

Ikzelf ben zowat manusje van alles en help waar ik kan. Op vijftigjarige leeftijd heb ik het echt zware werk achter me gelaten, maar geloof me: bezig ben je altijd op een kinderboerderij! 

 

Zo, dat is ons gezin, ons team... maar het is nog niet volledig. Er is ook nog Lara, onze Golden Retriever van 12 jaar,  Frodo en Finn zijn onze twee Finse lappenhonden en Luna en Timon zijn onze twee katten. Dát is ons gezin.

We geven natuurlijk ook veel om de rest van onze dieren, maar... die leven niet in huis!